Como vivir sen ti?

A noite caeu. As flores murcharon. A vida rematou. Xa non queda nada por facer. Xa non hai un oco para a esperanza. A estrela polar brilla con forza enchendo os oídos noctámbulos de cantos de serea. As luces dos coches que pasan iluminan a estrada deserta pola que todo o mundo está camiñando. A auga empapa a coiraza impermeable que os illa no seu propio sistema solar. Ollos sen vida escrutan cada un dos meus pasos.
Acabou a película e puxo "The end" ao final. O libro esgotou as súas ficcións de mundos estraños e paralelos. As cordas do violín esgazaron e remataron coa música. Pero un borracho tirado nunha esquina sigue cantando. Pobre iluso! Non se deu conta de que xa non hai espectadores dispostos a ver a súa función. Non se deu conta de que a ilusión desapareceu, de que o mundo xa non xira, de que o sol non quenta. Non se deu conta de que cada vez que ti te vas, a vida acábase.