Ausente

Sentada neste sitio descoñecido, de cara a un mundo alleo, sinto que sen ti estou perdida.
Non hai nada que teña seguro agora que ti non estás aquí.
Deixarei que quente o mesmo sol sobre os mesmos árbores baixo os que pasea a mesma xente... pero xa nada é igual.
Aínda que ninguén repare nese cambio, xa nada é o mesmo desde que ti non estás. O sol apagouse, as árbores secaron e a xente morreu en vida.
Faltas ti.