Asco de mundo

Ás veces gustaríame pechar ben forte os ollos e non ser capaz de abrilos nunca máis. Para a maioría sería unha traxedia. Deixar de ver cores, formas, de ver rostros coñecidos. Pero para min, sería un alivio. Deixar de ver todo iso que desagrada, que causa dor, deixar de ver as miradas que se cravan na miña cara escaravellando a ver que rastro de dúbida poden atopar.
Aínda que non volver a ver endexamais o verde do teu ollar... é un prezo demasiado alto que non alcanzo a pagar.
Seguirei vendo entón, porque ti estarás aí para demostrarme que a beleza existe, que non é unha utopía, e que canda ela, existe tamén o amor.

"Yo creo que he visto unos ojos como los que he pintado en esta leyenda. No sé si en sueños, pero yo los he visto. De seguro no los podré describir tal cuales ellos eran: luminosos, transparentes como las gotas de la lluvia que se resbalan sobre las hojas de los árboles después de una tempestad de verano. De todos modos, cuento con la imaginación de mis lectores para hacerme comprender en este que pudiéramos llamar boceto de un cuadro que pintaré algún día."

No hay comentarios:

Publicar un comentario