Xa nada é igual. Nada cambiou pero todo é distinto. Tan só unhas poucas palabras puxeran o mundo do revés. O que antes eran leis inquebrantables agora só eran falacias absurdas nacidas dunha mente demasiado cansa para pensar. Unha mente que seguira o consello de todos os criminais e se empeñou en negalo todo. Unha mente que nin sequera se plantexou a hipótese contraria porque era moi complexa. Unha res cogitans preocupada por desfacer milleiros de pequenos interrogantes e demasiado obcecada como para mirar máis alá.
Pero agora todo era diferente. Por fin escoitara todos aqueles razoamentos que renegara antes e vira que todo cobraba sentido. As cousas non pasan porque si, hai un primeiro motor inmóbil que inicia a cinética de todos os corpos, unha res divina que impide que vivamos nun universo falso sen ningunha idea acerca da verdade. Porque por moi difícil que fose aceptalo, toda esta vida era moito máis racional que un conxunto de resultados ao azar.
E agora atopábase mirando aquela nena, todo aquel conxunto de órganos, tecidos e células entrelazadas de xeito que crearan aquela marabillosa criatura. Cal fora esa precisa descarga eléctrica que combinara os átomos para crear unha célula? E cal foi a primeira glía radial que dispuxo as neuronas dotándonos da prodixiosa capacidade do raciocinio e a memoria? E quen fora o magnífico oftalmólogo que por fin foi quen de curar esta cegueira innata?
No hay comentarios:
Publicar un comentario